Leer luisteren met je zit om te kunnen fluisteren.

Elk boek over paardrijden en rijkunst bevat een hoofdstuk over de zit. Vaak is dit het eerste hoofdstuk na bijvoorbeeld de inleiding. Dit is geen toeval!
De zit is de primaire hulp van de ruiter. De volgorde van de hulpen moet altijd zijn eerst zit, dan been en indien nodig de hand.  Leer rijden met je zit en alles wordt lichter.

Je blik is jullie kompas en bepaalt de bewegingsrichting van jullie gezamenlijke zwaartepunt. Met je  binnen zitbeenknobbel  vraag je het paard in de lengte te buigen om je binnenbeen.  Zijn hoofd zakt voorwaarts neerwaarts en de verbinding van voor naar achter komt tot stand.  Je benen bepalen de richting van de achterbenen van het paard. Jouw schouders zijn gelijk aan de schouders van het paard. Je handen bepalen de richting en de paslengte van de voorbenen.  Met je zit kun je vragen om met zijn achterbenen verder naar voren te stappen en dus te verzamelen.

Het klinkt fantastisch en als je het begint te leren, voelt het ook fantastisch! Jullie gaan samen als één. Als een centaur!
Om dit meester te worden moet je als ruiter eerst  leren luisteren met je zit. Deze vertelt ons wat de achterbenen van het paard doen. Met onze zit kunnen we deze ook  beïnvloeden.

Vandaag tijdens de lesdag zit hebben we eerst de theorie opgefrist. Kennis is immers kunde. Daarna alles geoefend te paard. Op de volte, rechte lijnen en zijgangen. Wie leert luisteren met zijn zit, leert fluisteren naar zijn paard.

Wanneer tilt hij het binnenachterbeen op? Wanneer moet ik drijven? Welke richting heeft de achterhand? Stappen de achterbenen naar het zwaartepunt?  Waar gaat ons zwaartepunt heen? Je ruitergevoel moet getraind worden om deze informatie te kunnen waarnemen en om te zetten naar juiste hulpen op het juiste moment. Gelukkig is alles trainbaar!
Daarna onder begeleiding van fysiotherapeut Marijke Peters werd er geoefend op de flexchair. Voor het fluisteren met onze zit is het een vereiste dat we onze uiterste bewegingsgrenzen in ons bekken en lage rug kennen en indien nodig verbeteren. We moeten onze romp, bekken en ledematen onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen om correct alle hulpen te kunnen geven vanuit het zadel. De feedback van de computer en het getrainde oog van Marijke liegen er niet om. Het is moeilijk! Deze informatie laat ons zien waar onze verbeterpunten zitten en maken inzichtelijk waar de grootste progressie te boeken is als het om ons rijden gaat.

Mocht je ook zo’n leuke leerzame dag willen? Stuur dan een mailtje naar info@tutticentauri.com en we komen graag bij je langs!